Prolog

                - Wynoś się stąd, złodziejko! – warknęła na cały głos, a ja patrzyłam się na nią przerażona.
                - Mamo, proszę, nie wygłupiaj się przecież to ja – Byłam bliska załamania. – Powiedz mi, że to chory żart. Proszę.
                - Nasza córka umarła trzy lata temu! Nie wiem, jak się tu dostałaś, ale wyjdź z tego domu i wracaj do siebie nim zadzwonię po policję! – W głosie ojca słychać było gorycz i smutek.
                Nie wiedziałam, co się stało i jak do tego wszystkiego doszło. Oni mnie po prostu nie rozpoznawali, albo nie chcieli. Zaczęłam zastanawiać się w myślach, czy nie zrobiłam czegoś głupiego, o czym mogliby się dowiedzieć, czy nie dowiedzieli się przypadkiem o moim małym sekrecie, ale nie mieli możliwości, byłam ostrożna. Nie pozostało mi nic innego, jak przenocować u Lilian bądź Chloe.       
                Wzięłam swoją torebkę, którą dostałam od rodziców na urodziny, modląc się o to by, były w niej jakieś pieniądze. Zarzuciłam ciemnozieloną kurtkę i stojąc na schodkach spojrzałam w zapłakane oczy mamy, szukając choć odrobiny współczucia, miłości, ale nie znalazłam nic, bo w tej chwili drzwi wejściowe zamknęły się przede mną z hukiem.
                Stałam tak tam jeszcze przez chwilę czując, jak po moich policzkach płynęły strumienie łez, a gdy się obróciłam, on wciąż tam stał i patrzył. Tym razem już nie na moje okno.